Acıdan terlemenin ve inlemenin bir büyük şehvetli gecenin Dinamo Kiev'i olacağını nereden bilecektim? Kırık Türkçesiyle, seni unutmayacağım yiğidim, dedi Maşenka. Nobakov şekilli Sebastiyan, insan kılığına nihayet bürünmüştü günün ilk ışıklarıyla birlikte. Elinde köy kahvaltısından müteşekkil bir tepsi ile dikilirken okyanus manzaralı yatak odasının kapısında, başka bir arzunuz efendim dedi. Güzel Maşenka haz uykusuna dalmıştı yine. Fısıltıyla, arka kapıya bir ambulans lütfen, dedim, uyanmasındı Maşenkam...
Ki, zorlu ve hünerli gecenin sonunda ben gibi bir adam dahi kamu hizmetlerinin yardımına ihtiyaç duyabilirdi... Budur ol hikayat...
Ama keşke ambulans ve hastane parası isteseymişim Maşenkadan, sigorta yok bişey yok, meğer bu hizmetler paraylanmış lan, düşünce anladım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder